طبق تحلیل حقوقی مستقلی که کارشناسان حقوق بین‌الملل انجام داده‌اند اقدامات دولت چین علیه قوم اویغور در منطقه سین‌کیانگ «به قصد از بین بردن» این گروه قومی انجام شده و نقض کننده تمامی مفاد پیمان نسل‌کشی سازمان ملل است.

در این گزارش که اندیشکده راهبرد و خط‌مشی نیولاینز، روز سه‌شنبه در واشینگتن دی‌سی منتشر کرده است، بعد از بررسی تحولات اصلی این منطقه از مه ۲۰۱۳ به بعد نتیجه‌گیری کرده‌اند که دولت چین«مسئول نسل‌کشی» مسلمانان ایغور است.

طبق یافته‌های این محققان، در اردوگاه‌ زندانیان که در منطقه سین‌کیانگ برپا شده و بیش از ۳۸۰ بازداشتگاه نوساز یا زندان‌هایی که از سال ۲۰۱۷ گسترش چشم‌گیری یافته‌اند، نزدیک به یک تا دو میلیون نفر محبوس بوده‌اند.

همچنین طبق این تحقیق، در مجموع در سال ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ رسماً ۳۵۰ هزار نفر را در دادگاه‌های سین‌کیانگ محاکمه کرده‌اند که از تعداد سالانه محاکمات در سال‌های قبل از این دوره یعنی کم‌تر از ۳۰ هزار محاکمه خیلی بیش‌تر است.

رفتار چین با قوم اویغور مورد انتقاد بوده است و زندانیان سابق اردوگاه، نگهبانان و مقامات را به تجاوز و خشونت جنسی سازمان یافته متهم می‌کنند.

چین بارها از شبکه تاسیسات خود در این استان دفاع کرده است و می‌گوید «مراکز کارآموزی» داوطلبانه هستند اما در عین حال آن‌ها را برای مقابله با تروریسم ضروری خوانده است.

اما در این گزارش تازه انتشار یافته بر اساس پنج تعریف مندرج در پیمان نسل‌کشی ادعای چین را به شدت رد کرده‌اند.

طبق پیمان نسل‌کشی سازمان ملل که چین هم از امضاکنندگان آن است نسل‌کشی یعنی ارتکاب اقداماتی« به منظور از بین بردن کامل یا بخشی از یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی» است.

طبق یافته‌های این گزارش چین موارد پنج‌گانه پیمان نسل‌کشی شامل کشتار افراد این قوم، آسیب‌رسانی جدی جسمانی یا روانی به افراد این قوم، لطمه زدن عمدی به شرایط زندگی این قوم به منظور نابودسازی کل یا بخشی از آن، جلوگیری از زاد و ولد درون قومی و انتقال اجباری بچه‌های این قوم به قومی دیگر را مرتکب شده است.

نویسندگان این گزارش از تداوم جلوگیری دولت از «دسترسی مناسب افراد مستقل» به منطقه سین‌کیانگ به شدت انتقاد  کرده‌اند.

در این گزارش روایت‌های مفصل شکنجه‌های جسمانی و خشونت جنسی آمده است و زندانیان سابق به این محققان گفته‌اند به چشم خود دیده‌اند پلیس دختران جوان را به درون اتاق‌های دربسته‌ای می‌بردند تا «دسته‌جمعی به آن‌ها تجاوز کنند» و برخی از آن‌ها هرگز برنگشتند. به گفته برخی دیگر «زنان زندانی را مرتباً وادار می‌کردند لباس‌شان را در بیاورند، برهنه و به حالت چمباتمه بنشینند و هنگامی که دوش می‌گرفتند آلت‌ تناسلی‌شان را فلفل‌مالی و از آن‌ها فیلم‌برداری می‌کردند.»

همچنین در این گزارش آمده است شمار زیادی از زندانیان اویغور هنگام بازجویی پلیس یا حبس در اردوگاه جان باخته‌ یا کشته شده‌اند و ساخت محل جدید برای سوزاندن مرده‌ها در این منطقه می‌تواند نشانگر آن باشد «که مقامات شمار کل مردگان در این اردوگاه‌ها و شکنجه‌ها را پنهان می‌کنند.»

طبق این گزارش زندانیان در معرض توهین‌های لفظی هم قرار دارند و نگهبانان به آن‌ها می‌گویند« شما آدمیزاد نیستید»، « قومی به نام اویغور وجود ندارد»، « اویغور یعنی خلاف‌کار» و در یک مورد بعد از آن که به زندانی تجاوز کردند همان طورکه با باتوم الکتریکی او را می زدند به او می‌گفتند «تو آدمیزاد نیستی».

به گفته این محققان« چین برنامه اجباری دوگانه و سازمان‌یافته‌ای را به اجرا در آورده است که هم زنان اویغور را در سن فرزندآوری عقیم می‌کند و هم مردان اویغور را در سن باروری به زندان می‌افکند» تا جلوی «زاد و ولد این قوم» را بگیرد.

در این گزارش از چین انتقاد کرده‌اند که پدر و مادرهای اویغور را «هر چه بیش‌تر به اردوگاه زندانیان و اردوگاه‌های کار اجباری می‌فرستند» و «فرزندان آنها را نیز به پرورشگاه‌های دولتی می‌فرستند تا فقط زبان چینی را یاد بگیرند و کودکان این قوم را به زور از آن‌ها گرفته و در اختیار اقوام دیگر می‌گذارند.»

البته چین همواره اتهام نسل‌کشی قوم اویغور را رد کرده است و وانگ یی وزیر خارجه چین اخیراً تاکید کرده بود این کشور «همیشه مدافع و مروج حقوق بشر» بوده است.